Glazig of dun eiwit

Als je een vers ei boven een bord kapot tikt zal je zien dat het eiwit dik en bijna geleiachtig is, het eiwit is een vaste substantie en loopt niet uit over het bord.

Het eiwit is niet helemaal doorzichtig maar vaak wat gewolkt van kleur, dit gewolktheid is een teken van extra versheid, dit wordt veroorzaakt door kooldioxide, die in het ei aanwezig is als het gelegd wordt.

Als het  kooldioxide verdampt is wordt het eiwit meet transparant van kleur.

Als je een wat ouder ei breekt kun je zien dat het ei een groot deel van zijn consistentie verloren heeft, doordat het ei er al langer ligt verliest

het kooldioxide via de porien van de eierschaal, het eiwit wordt transparanter en wat wateriger.

Soms komt het voor dat een hen een ei legt met een waterig eiwit, als je deze eieren kookt zul je merken dat  ze onmogelijk pellen.

Het gekookte eiwit wordt niet wit maar blijft half doorzichtig en is week.

Dit kan natuurlijk verschillende redenen hebben.

 

Wat redenen op een rijtje

> Een belangrijke reden kan zijn de leeftijd van de hen, de wat oudere hennen gaan in de regel vaak eieren leggen met minder kwaliteit

> Ook kan het komen door ziekte in het verleden, bijv infectieuze bronchitis  is hier een van

> Hoge concentratie ammonia door te veel aan ontlasting in de hokken

> Hoog gehalte vanadium ( metaaldeeltjes)   in het voer.

> Ook erfelijkheid kan een rol spelen

 

Eieren met een waterige eiwit kunnen niet als broedei gebruikt worden.